Ostatni dzień pobytu nad morzem przed Nami. Wstajemy dosyć wcześnie. Trzeba się spakować, trochę posprzątać i do 10 opuścić pokój. Udaje nam się to nawet 20 min przed czasem. Na zakończenie jeszcze wspólne śniadanie i około 11 czas się rozdzielić. Ja ruszam rowerem w stronę Kołobrzegu.


Po przejechaniu niespełna kilometra łapie mnie ulewa. Tym razem postanowiłem założyć już pelerynę i chwilę przeczekać. Moje nadzieje okazały się słuszne i już po kilku minutach ulewa odpuściła i padało tylko trochę.

Pokonując trochę terenu docieram do Gąsek i ścieżek które dosyć dobrze znam. Trasa pokrywa się idealnie z międzynarodową trasą R10 z Polski przez Bornholm do Szwecji.

Latarnia Morska w Gąskach © sq3mka

Bike The Baltic © sq3mka

Kilometry powoli uciekają...można powiedzieć nawet bardzo powoli ale jakoś tak w ogóle nie było mi śpieszno i takie tempo mi odpowiadało. Między czasie łapie mnie kolejna ulewa...
...dzisiaj strasznie deszczowy dzień.

Oberwanie chmury © sq3mka

Mijając Ustronie Morskie i Sianożęty docieram do byłego lotniska wojskowego w Bagiczu (Podczele). Jeszcze kilka lat temu były tam same powojskowe zabudowania i ani śladu żywego ducha, jednak teraz mieści się tam siedziba coraz prężniej rozwijającego się aeroklubu.

Aeroklub Bagicz © sq3mka

Po przejechaniu przez lotnisko docieram do wspaniale wyeksponowanego ekoparku. Super brukowa ścieżkaka, momentami drewniana kładka, po prawej morze, a po lewej zalew.

EkoPark Wschodni © sq3mka

Do Kołobrzegu docieram koło południa. Żeby nie było za dobrze, znowu zaczyna padać. Najpierw odwiedzam bankomat, następnie spędzam kilka chwil w porcie i ruszam już w w stronę Białogardu.

Kellys i Kołobrzeg © sq3mka

Kwiaciasty kolarz © sq3mka

8 kilometrów za Kołobrzegiem dogania Mnie Maciej. Pakujemy wszystko do samochodu...i wio do domu.




Podsumowując wyjazd bardzo udany. Nauczką na przyszłość będzie na pewno wożenie zapasowej opony albo dobrych dętek, bo szczerze mówiąc nie jestem pewny, czy te które wziąłem nie były dziurawe. Jeżeli chodzi o nocleg to właściwie jestem zadowolony. Stresu jakiegoś nie miałem, brakowało trochę materaca ale w przyszłości to się zmieni.

Jeżeli chodzi o pogodę to nie mam jakiś pretensji. Przynajmniej sprawdziłem sakwy i mapnik podczas deszczu, a jak miało być ładnie to faktycznie było.

P.S Jeszcze raz dziękuje Maciejowi i Karinie za możliwość noclegu.

Pokaż trasę GPS

<= Dzień poprzedni

Dzień bezrowerowy. Spaliśmy długo. Pogoda dopisała, było ciepło i słonecznie. Tak więc trochę opalania, spacerowania oraz kąpiel w Bałtyku.

Natomiast wieczorem zamiast podziwiania zachodu słońca, podziwianie chmur, które formowały się w bardzo piękny sposób:

Chmury nad Bałtykiem © sq3mka

<= Dzień poprzedni / Dzień następny =>

W nocy nie spało mnie się najlepiej. Ogólnie mówiąc miałem niespokojny sen. W okolicy namiotu słychać było jakąś zwierzynę, nawet w pewnym momencie
jak się przebudziłem usłyszałem mlaskanie zaraz koło głowy, chociaż mimo wszystko nie wzbudzało to u mnie szybszego bicia serca. Zdecydowanie bardziej obawiałem się ludzi...jakiegoś myśliwego etc.

Ale nic takiego się nie stało, obudziłem się o 6:30, mimo, że nie spałem za dobrze samopoczucie dopisywało. Jeszcze w namiocie wypiłem multiwitaminę, zjadłem co nieco i w jakieś 30min spakowałem wszystko na rower.

Miałem straszną ochotę posłuchać muzyki, żeby się rozbudzić do końca niestety jak na złość słuchawki odmówiły posłuszeństwa i pozostało mi wsłuchiwanie się w dźwięki pracującego napędu.

Po kilku kilometrach docieram do Tuczna, gdzie robię małe śniadaniowe zakupy w jednej z piekarni.

Dalej kieruję się w stronę Mirosławca. Nie jedzie się najlepiej, cały czas nie mogę przeboleć braku muzyki...między czasie moim oczom ukazuje się dosyć interesujący znak.

Uwaga Żubry © sq3mka

Fakt wiedziałem, że żubry występują na całym obszarze Polski ale, że spotkam taki znak to się nie spodziewałem.

Na tej samej drodze mijam kolejny ciekawy znak, a raczej jego przedstawienie. Pierwszy raz spotkałem się z takim czymś.

Dwuczęściowe ograniczenie © sq3mka

Po dotarciu do Mirosławca wjeżdżam na drogę wojewódzką nr 177, która zaskakuje mnie świetnym asfaltem i bardzo małym natężeniem ruchu, więc jazda jest naprawdę przyjemna.

Droga wojewódzka 177 © sq3mka

Opuszczona fabryka © sq3mka

W Czaplinku nie zabawiam zbyt długo, właściwie od razu wjeżdżam na interesującą mnie drogę, którą właściwie niejednokrotnie już jechałem, a mianowicie DW 163.

Dworzec w Czaplinku © sq3mka

Niestety ruch samochodów momentalnie się zwiększa...- co zrobić?! za to widoki i mijana okolica cieszą oko.

Zachodniopomorskie widoki © sq3mka

...i tak kilometry powoli lecą, jednak nie jedzie mi się tak jak powinno. Dopiero po dotarciu do Połczyn Zdroju zajeżdżam na Orlen, gdzie kupuję colę (pijam bardzo rzadko) i hot-doga. Po tym zestawie od razu wracają siły i jazda momentalnie staje się przyjemniejsza.

Droga wojewódzka 163 © sq3mka

Do Białogardu docieram nadspodziewanie szybko.

Panorama kilka kilometrów przed Białogardem © sq3mka

Wszystko pięknie się układa, godzina okej, siły okej..tylko pogoda tak średnio okej, ponieważ zaczyna się całkiem poważnie chmurzyć.

Gdy krajową 6 docieram do Biesiekierza zaczyna się ulewa, nawet nie zakładałem peleryny, bo nie miało to większego sensu. Całe szczęście, że wziąłem sakwy crosso...dzięki temu mogłem być spokojny o suchość mojego bagażu. Tak właściwie dzisiaj miałem pierwszy test tych sakw...podczas całej naszej 2,5 tygodniowej wyprawy tak nie lało.


Między czasie pobłyskało, pogrzmiało i cały czas lało...a ja jak na złość pojechałem trochę okrężną trasą.

Zanim dotarłem do samego Sarbinowa przestało padać...

Kellys w Sarbinowie © sq3mka

...później jeszcze tylko spotkanie z Maciejem i Kariną, kolacja, trochę spacerowania i zasłużony odpoczynek.


Trasa:

Pokaż trasę GPS

<= Dzień poprzedni / Dzień następny =>

Może tytułem wstępu napiszę skąd się wziął u mnie pomysł wypadu nad Bałtyk. Otóż pierwszą ideą było sprawdzenie siebie pod kontem samotnego podróżowania i przeżycie pierwszego samotnego noclegu na dziko. Początkowo planowałem udać się tylko do Puszczy Noteckiej. Jednak zadzwonił do mnie Maciej, który zaproponował nocleg w Sarbinowie za co bardzo serdecznie dziękuję. Tak więc aby połączyć wszystko w całość postanowiłem pojechać nad morze do Sarbinowa odwiedzając po drodze Puszczę Notecką. Oczywiście nie obyło się bez przygód ale o tym później.


Dzień zaczynam o godzinie 7...lekkie śniadanie, spacer z psem, ostatnie przygotowanie bagażu i o 9 wyjazd.

Początek to jazda doskonale znanymi mi dość ruchliwymi drogami do Tarnowa Podgórnego. Tam chwilowo żegnam się z dużą ilością samochodów na rzecz bardzo przyjemnych tras między polami i łąkami. Droga upływa bardzo szybko na podziwianiu Wielkopolskich krajobrazów.

Tak docieram do Kaźmierza...w którym przez brak dokładnej mapy skręcam nie tam gdzie powinienem i w efekcie jadąc wprawdzie bardzo przyjemną drogą przez Witkowice docieram do drogi krajowej numer 92.

Jazda "idzie" aż do Pniew w których nacina mi się opona i łapię gumę. Po zmianie dętki przejeżdżam jakiś kilometr do samych Pniew, niestety okazuje się, że dętka jest dziurawa.

Rozpakowany rower © sq3mka

..i tak zakładam dwie dętki...okazało się, że obydwie były dziurawe. Potem zacząłem walczyć z łatkami, które jak na złość też nie spełniały swojej roli. Zrezygnowany kolejnymi próbami i kończącymi dętkami prowadzę rower nastepny kilometr do sklepu rowerowego. Kupuje nową oponę, dętki i łatki. Opona okazała się tak badziewna, że ledwo szło ją napompować. Jak by tego było mało gdy już byłem kilka kilometrów dalej okazało się, że zostawiłem pod sklepem dopiero co zakupiony zestaw łatek.

- Jak pech to pech...

"Zamek" w Pniewach © sq3mka

Kolejne kilometry pokonuje całkiem spokojne. Po dotarciu do Kwilcza skręcam na piękną drogę wojewódzką w stronę Sierakowa.

Pałac w Kwilczu © sq3mka

Tamtejsze tereny są świetne do jazdy na rowerze...piękne widoki, równy asfalt, mały ruch, cisza i spokój...czego chcieć więcej.

Jezioro Sierakowskie © sq3mka

W Sierakowie robię małą przerwę na zakupy po czym wjeżdżam na najdziwniejszą drogę wojewódzką jaką jechałem, ponieważ wyglądała tak...

Gruntowa droga wojewódzka © sq3mka

Przez 2 godziny jazdy przez Puszczę Notecką nie mija mnie żaden samochód, a leśne ostępy sprzyjają wyciszeniu i delektowaniu się pięknem natury.

Leśne Ostępy © sq3mka

Sierakowski Park Krajobrazowy © sq3mka

Którą drogę wybrać © sq3mka

Gdy docieram do Wielenia przekraczam Noteć i mijam bardzo ładny pałacyk.

Pałacyk w Wieleniu © sq3mka

Kierując się na północ mijam jedną z najbardziej Polskich wsi przez jakie jechałem, gdyż nazywała się Dzierżążno...ciekawe jak by wymówił tą nazwę jakiś turysta z zagranicy.

Miejscowość Dzierżążno © sq3mka

Polska wieś © sq3mka

Powoli zbliża się noc, słońce jest coraz bliżej horyzontu, a otaczający świat przyjmuje piękne ciepłe barwy:

O zachodzie słońca © sq3mka

Moczary © sq3mka

Już na ostatnich dzisiejszych kilometrach przekraczam granicę województw.

Kellys na granicy województw © sq3mka

Na zakończenie jeszcze dojazd do Człopy, kilkukilometrowy wyjazd za miasto i czas rozbicia namiotu. Z znalezieniem odpowiedniego miejsca nie miałem większych problemów, ponieważ trafiłem na "miejsce postojowe" z którego małą ścieżką udałem się kawałek w głąb lasu. Jeszcze przed rozbiciem namiotu ktoś podjechał na owo "miejsce postojowe" i prowadził dość długo raczej intensywną rozmowę. Całe szczęście udało mnie się uniknąć wykrycia. Po małej kolacji, błyskawicznie rozbijam namiot, pakuje wszystko do środka i usiłuje zasnąć...

Miejsce noclegowe © sq3mka

...szczegóły w następnym wpisie.

Trasa:

Pokaż trasę GPS

Dzień następny =>

Pogoda się poprawiła. Dzisiaj całkiem ładnie i ciepło. Nie wiem jakim cudem w drodze powrotnej zaczęło padać...ale ostatecznie jakoś specjalnie nie zmokłem. Wiatr też nie za mocny, więc jechało się zupełnie nieźle. Miałem jechać dłuższy wariant trasy ale między czasie trochę pozmieniały mnie się plany i wracałem przez Plewiska i Junikowo.

Pogoda jakaś niespecjalna ostatnio...ale nie pada więc jadę na umówione spotkanie w WPN. Robimy z Mateuszem kilka zdjęć i bodaj zielonym szlakiem udajemy się do Wir. Na zakończenie już asfaltem przez Komorniki, Fabianowo i Junikowo.

Już prawie zapomniałem kiedy ostatni raz jeździłem w terenie, dlatego dzisiaj postanowiłem trochę to nadrobić. Początkowo chciałem zrobić standardową trasę wzdłuż trzech jezior ale noga coś nie podawała, więc skończyło się na pętli nad Rusałką i powrotem Bułgarską.

Dane tylko orientacyjne, ponieważ czujnik od licznika w kellysie popsuł się już chyba do końca na wyprawie. Coraz bardziej tracę sympatię do produktów tej firmy.

Byłem umówiony z Mateuszem na szose. Okazało się, że dołączy do nas jeszcze Tomek, więc szybka zmiana planów i ruszam na spotkanie z Chłopakami do Łęczycy.

Dalej już w trzech mkniemy do Kórnika. W domu Tomek robi szybką zmianę roweru; wsiada na szosę, więc i tempo jeszcze bardziej wzrasta.

Do Śremu ciśniemy ostro. Jednak podczas przerwy doszliśmy do wniosku, że trochę za ostro. Mateusza coś brało przeziębienie, więc i sił brakowało. Reszta trasy raczej spokojnie. Kilka zmian, trochę gadania...całkiem przyjemnie.

Dzięki!

Pokaż trasę GPS

Pogoda dzisiaj nie zachęca do jazdy ale z racji tego, że w nocy wyjeżdżam nad morze, a i Mateusz zaproponował wspólną trasę postanowiłem mimo wszystko pokręcić...więc...pomknęliśmy moim standardem.

Tempo dosyć żwawe..po części dlatego, że jechaliśmy z wiatrem. Droga powrotna już nieco gorsza.

Nawet udał mnie się nie zmoknąć co dzisiejszego dnia nie było trudne.

Pogoda dopisuje, więc czas na trochę większą pętlę. Trasa doskonale mi znana...a dokładniej:

Skórzewo-Dąbrowa-Więckowice-Dopiewo-Trzebaw-Stęszew-Chomęcice-Komorniki-Fabianowo

Jechało mnie się gorzej niż wczoraj, zwłaszcza po skręcie w Więckowicach, gdzie wiatr raczej zaczął przeszkadzać. W dodatku droga do Stęszewa w okolicach Trzebawia pozostawia wiele do życzenia.