Kellys trochę czasu był rozkręcony, wczoraj wreszcie skończyłem zimowy serwis, a dzisiaj pogoda dopisała, więc ruszyłem na krótkie kręcenie.
Na liczniku 3 stopnie...tylko wiatr momentami obniżał rzeczywistą odczuwalną temperaturę. Dzisiejsza trasa to właściwie taka rozgrzewka. Na pierwszy ogień poszedł lasek Marceliński, a następnie ścieżkami rowerowy dotarłem nad Rusałkę.
Dawno grudzień nie był aż tak ciepły. Na drogach w miarę sucho, więc po 13 ruszam trasą standardu. Po drodze spotkałem kilku rowerzystów, w tym dwóch szosowców na DK5.
Z powrotem na asfalt wjeżdżam w Chomęcicach i z sprzyjającym wiatrem mijam Głuchowo, Komorniki, Plewiska i Fabianowo. Jeszcze ostatnia górka na Junikowie i jestem w domu.
Postanowiłem przejechać te miejsca, które są dla mnie w WPN-ie najważniejsze. Na pierwszy ogień pokonałem fragment niebieskiego nadwarciańskiego szlaku.
Tym razem zjazd z Osowej po kamienistej ścieżce, jezioro Kociołek, fragment szlaku pierścienia i to czego nie mogło zabraknąć podczas dzisiejszej wycieczki - wyspa zamkowa.
Na zakończenie objeżdżam jezioro Góreckie, najpierw singlem a następnie szlakiem pieszym. Następnie kilka kilometrów Graiserówką i zjazd nad Jarosławiec. Stamtąd bezpośrednio szlakiem do Rosnówka.
Ostatnie kilometry to asfalt przez Walerianowo-Komorniki-Plewiska-Fabianowo-Junikowo
Na 19 na korki na Dębiec. Pogoda dzisiaj może niezbyt pozytywna. Cały dzień było pochmurno i mżyło. Wyjechałem o 18:20. Jechało się całkiem dobrze. Dawno nie miałem okazji kręcić po zachodzie słońca. Prawdopodobnie przez najbliższe kilka miesięcy czekają mnie kolejne takie wyjazdy bo czasu mało, a słońce szybko ucieka.
Temperatura dzisiejszego dnia dochodziła do 20 stopni. W pracy tylko czekałem aż będę mógł pokręcić. Trochę minęło od ostatniego wypadu, dlatego te kilkanaście kilometrów i tak cieszyło. Zrobiłem krótką asfaltową pętlę przez Junikowo-Fabianowo-Komorniki-Plewiska-Fabianowo-Junikowo. Ruch na drogach spory ale to nic dziwnego o tej godzinie tak blisko miasta.
Od początku września czasu na kręcenie coraz mniej...a jak czas jest to pogoda kiepska. Dzisiaj mimo, że chłodno i wietrznie słońce skutecznie wyciągnęło mnie z domu. Postanowiłem przejechał dawno nie odwiedzane tereny, które kiedyś pokonywałem bardzo często, a więc:
Wprawdzie początkowo planowałem wypad szosą, jednak okazało się, że podczas poprzedniej wycieczki kolejny raz złapałem laczka. Czas najwyższy wymienić oponę ale chyba będzie musiało to poczekać do nowego sezonu.
Biorąc pod uwagę ten fakt ruszyłem kellysem. Nie miałem jakiegoś większego planu. Gdy dotarłem do WPN wjechałem na szlak dla biegaczy, następnie nad Jarosławiec, następnie terenem do Wir, a na zakończenie Komorniki, Fabianowo i Junikowo.
Gdy wyszło słońce było bardzo ciepło, niestety przez część trasy mocno się chmurzyło.
Po wyprawie chęć na jeżdżenie wcale nie zmalała. Postanowiłem odwiedzić dzisiaj stare kąty i przejechać szosą trasę standardu. Od ostatniego przejazdu minęło trochę czasu, a i kilka rzeczy zdążyło się zmienić. Tą która najbardziej jest nowy asfalt z Rosnowa do Komornik.
Co do samej jazdy to pierwsza połowa pod dość mocny wiatr ale za to druga zrekompensowała początkowe trudy.
Pogoda w miarę...trochę pochmurno i wietrznie...ale ciepło.
DZIEŃ 23 Wstajemy wcześnie aby zdążyć na tramwaj wodny na Hel.
Na półwyspie odwiedzamy fokarium, muzeum rybołówstwa oraz zaliczamy obowiązkową kąpiel w Bałtyku. Niestety zdjęcia utrwaliły się jedynie na telefonach, ponieważ niczym geniusz zapomniałem baterii do aparatu.
DZIEŃ 24
Ostatniego dnia pobytu w Gdańsku postanawiamy wziąć udział w projekcie: "Subiektywna Linia Autobusowa". Projekt ten pozwala na zwiedzenia razem z przewodnikiem terenów stoczni Gdańskiej na pokładzie starego ogórka. Na zdjęciach poniżej miejsca które odwiedziliśmy.
Wieczorem wsiadamy do pociągu do Poznania. Nie było to takie łatwe, ponieważ aby dotrzeć do peronu musieliśmy pokonać kilka stromych schodów. Gdy podczas jednej wspinaczek ledwo dawaliśmy radę podeszła nam pomóc bardzo miła Pani - wstydźcie się Panowie:p
Około 23 wracam do domu, po 24 dniach nieobecności dobrze wyspać się w swoim łóżku, porozmawiać z bliskimi. Wyprawa ta była niesamowitym przeżyciem. Lepiej nie mogliśmy wykorzystać tych dni. Już teraz wpatruje się w dal oczekując kolejnej wyprawy. Na szczegóły przyjdzie jeszcze czas w nowym roku. A tymczasem mam nadzieję, że uda mi się znaleźć czas aby stworzyć filmik jako dopełnienie tej relacji. Tym którzy dobrnęli do tego momentu dziękuje za przeczytanie/obejrzenie relacji.
Przejazd z Gdyni do Gdańska zajmuje mi 1,5h. Droga ta jest niezbyt przyjemna. Ścieżki rowerowe niezbyt dobrze poprowadzone raz z jednej, a raz z drugiej strony drogi.
Wreszcie około 16 docieram do ośrodka, gdzie czeka Pati. Strasznie cieszyłem się, że wreszcie się widzimy.
Po godzinie ruszamy pociągiem na wspólną kolacje z Pawłem w Gdyni. Okazało się, że Paweł nie ma planowanego powrotnego pociągu, ponieważ zabrakło miejsc. Po kilkudziesięciu nerwowych minutach Paweł znajduje nocleg w Gdańsku.
Do ośrodka wracamy około 22 ciekawi następnego dnia bo podróż ciągle trwa.
hmm...uwielbiam rower, podróże, a ostatnio coraz bardziej fotografię. Tak się jakoś w moim życiu potoczyło, że zawsze miałem styczność z rowerami. Jeszcze przed komunią jeździłem na dwóch starych góralach. To również na rowerze miałem swój pierwszy wypadek... Kidy miałem jakieś 6 lat moja wycieczka do pobliskiego lasku skończyła się czterema albo pięcioma szwami w kolanie po locie przez kierownice. Ślady nosze do dzisiaj.
To tyle, zapraszam na mojego bloga i do wspólnych przejażdżek.
Pozdrower
Mateusz
e-mail:sq3mka@gmail.com
sq3mka
